پنجشنبه ۱۴ مرداد ۹۵ | ۱۲:۰۱ ۳۳۹ بازديد
روزي ازغرورجواني ازخانه گريخته بودم وشب هنگام خسته ومانده درپاي تپه اي نشسته بودم.پيرمردي ضعيف راديدم كه دنبال كاروان به آرامي مي رفت. به من گفت:
-برخيز كه جاي نشستن نيست.
گفتم:چه كنم كه توان رفتن نيست.
گفت:مگرنشنيده اي كه حكيمان گفته اند: -رفتن ونشستن به كه دويدن وگستن.
اي كه مشتاق منزلي مشتاب
پندمن كاربندوصبرآموز
اسب تازي دوتك رودبه شتاب
اشتر آهسته مي رودشب وروز
داستان
داستان زيباروزي مادردست خداست
هيچ وقت زودقضاوت نكنيم!