حكايت

روزي ازغرورجواني ازخانه گريخته بودم وشب هنگام خسته ومانده درپاي تپه اي نشسته بودم.پيرمردي ضعيف راديدم كه دنبال كاروان به آرامي مي رفت. به من گفت:

-برخيز كه جاي نشستن نيست.

گفتم:چه كنم كه توان رفتن نيست.

گفت:مگرنشنيده اي كه حكيمان گفته اند:                                                                                    -رفتن ونشستن به كه دويدن وگستن.

اي كه مشتاق منزلي مشتاب 

پندمن كاربندوصبرآموز

اسب تازي دوتك رودبه شتاب

اشتر آهسته مي رودشب وروز